تولد

شب زایمان بالاخره تونستم نیم ساعت بخوابم. مراحل تشکیل پرونده تا اتاق عمل تا ساعت 10 طول کشید. بیهوشی من از نوع نخاعی (اسپاینال) بود. قبلا راجع به این نوع بیهوشی تحقیق کرده بودم و تقریبا با آمادگی کامل به استقبالش رفتم. بعد از تزریق، گرمای لذت بخشی توی پاهام پخش شد (قبلش به دلیل ضدعفونی با بتادین و دمای پائین اتاق عمل، احساس سرما می کردم) و پرده سفیدی جلوم کشیده شد و دیگه من بودم و خدا و دعا برای همه اونایی که ازم خواسته بودن به یادشون باشم و تمامی کسانی که اسمشون به ذهنم می رسید. عمل حدود 20 دقیقه طول کشید و در تمام این مدت با اینکه دردی نداشتم ولی لغزش چاقو و کشیدگی پوستم رو احساس می کردم. لحظات طولانی و کشنده ای بود تا اینکه صدای گریه شو شنیدم و چند لحظه بعد هم پرستار دختر گلم رو نشونم داد. عزیز دلم ساعت 10:20 دقیقه روز پنجشنبه ، 10 فروردین سال ١٣٩١ به دنیا آمد.

 وای خدای من، لذت این لحظه رو به همه ی اونایی که دوست دارن مادر بشن اعطا کن.

در حاشیه

بقیه مسائل با توجه به شرایط بیمارستان خیلی خوب و ایده آل پیش رفت و خوشبختانه من و همسرم خیلی راضی بودیم.

فقط لازم می دونم چند نکته رو برای مامان هایی که عمل سزارین به روش اسپاینال در پیش دارن یادآوری کنم.

1-     موقع تزریق مایع بی حسی حتما نفس های عمیق بکشید.

2-     بعد از اینکه از اتاق عمل بیرون آمدید تا چند ساعت همچنان پاها بی حس هستن و درد خاصی حس نمی کنید. خیلی خیلی مهمه که تا 10-9 اصلا سرتون رو از روی بالش بلند نکنید. البته به من گفتن که می تونی خیلی آروم به چپ و راست حرکت بدی.

3-     معمولا 7-8 ساعت بعد از عمل اجازه میدن چیزی بخورین. من به توصیه یکی از دوستان که به تازگی عمل کرده بود از کمپوت گلابی شروع کردم. بعد هم یک سوپ گرم و سبک خیلی کمک می کنه.مصرف قهوه، چای پر رنگ، شکلات تلخ و مایعات ، کمک می کنه سردرد نگیرید.

4-     بعد از طی زمان استراحت، پرستار سوند رو خارج می کنه و ازتون می خواد که راه برید. وقتی برای اولین بار می خواهی سرت رو بلند کنی و روی پاهات بایستی ممکنه سرت گیج بره و به شدت احساس ضعف کنی ، ولی خیلی مهمه که بتونی با کمک پرستار و یا همراه حتما شروع به راه رفتن کنی و حتی اگه شده چند قدم. در ساعات بعدی هر چه بیشتر تلاش کنی راه بری زودتر بهبودی پیدا می کنی.